Een tijdje terug maakte ik een lange wandeling in één van mijn favoriete natuurgebieden.
Ik nam een route die ik al ontelbare keren afgelegd had. Het was dan ook vreemd dat ik op een bepaald moment niet precies wist op welk punt van de route ik was. Was ik verkeerd gelopen? Dat leek me sterk.
Enigszins verbaasd stopte ik en nam de omgeving in me op; het voelde wel heel vertrouwd en ver uit de richting kon ik niet zijn maar wat ik zag was toch echt nieuw voor me.
Toen ik mezelf na een tijdje omdraaide zag ik echter direct waar ik was.
Wat was er gebeurd: ik had weliswaar mijn vaste route genomen maar zonder na te denken voor de eerste keer in tegenovergestelde richting.
Door het pad even niet te herkennen en kort daarna erachter te komen dat ik erop liep werd ik eraan herinnerd dat het goed en verfrissend kan zijn om zaken eens vanaf een andere kant te bekijken en te benaderen.
Met een goed gevoel liep ik verder.
